شیوه های ارزش آفرینی شرکت مادر 
شرکت ها می توانند چندین شعبه و نمایندگی تاسیس کنند. در این صورت شرکت اصلی به عنوان «شرکت مادر» و شعبه های آن به عنوان «شرکت های زیر مجموعه» شناخته می شوند. در این میان شرکت مادر باید برای شرکت های زیر مجموعه ارزش آفرینی کند که این امر از 4 طریق صورت می گیرد. این روش های عبارتند از:

• نفوذ انفرادی شرکت مادر

نفوذ انفرادی به معنای تاثیرگذاری شرکت مادر بر روی عملکرد شرکت های زیر مجموعه به صورت مجزا می باشد که در قالب شرکت های مستقل ظاهر می شود. در این روش، شرکت مادر تاکتیک ها و استراتژی شرکت های زیر مجموعه را تحت تاثیر قرار می دهد. این کار در قالب شرکت ها و مراکز سود مستقل صورت می گیرد. شرکت مادر در زمینه تعیین و نظارت بر اهداف، توسعه نیروی انسانی تعیین استراتژی های بازار ـ محصول، نظارت بر تصمیمات مربوط به قیمت گذاری، انتخاب و جایگزین مدیران ارشد شرکت و … در فعالیت شرکت های زیرمجموعه دخالت دارد. در صورتی که این دخالت ها نباشد، ممکن است شرکت های زیرمجموعه به شکل نادرست عمل کنند.

• نفوذ اتصالی 

نفوذ اتصالی به معنای تاثیرگذاری شرکت مادر بر روابط شرکت های زیر می باشد. در این صورت شرکت مادر سعی می کنند تا ارتباطات میان شرکت های زیر مجموعه را سامان ببخشد. شرکت مادر با در پیش گرفتن استراتژی اتصال، فرآیندهای تصمیم گیری، خط مشی ها و دستورالعمل های خاص، شرکت های زیر مجموعه را برای برقراری ارتباط با یکدیگر ترغیب کند. هدف از این روش، افزایش ارزش خلق شده توسط شرکت های زیر مجموعه می باشد. در نتیجه ارزش خالص برای کل شرکت نیز افزایش پیدا می کند. از سوی دیگر، در این روش مدیران شرکت های زیر مجموعه، می توانند از امکانات و منافع طرف های دیگر استفاده کنند.

• نفوذ عملیاتی و خدماتی

بخش قابل توجهی از هزینه های شرکت مادر، مربوط به قسمت پرسنل و کارکنان در شرکت های زیرمجموعه می باشد. بنابراین شرکت مادر باید به تخصص ها و توانمندی های کارکنان در زمینه خلق ارزش توجه داشته باشد. به این معنا که شرکت مادر عملیات شرکت های زیر مجموعه را در حوزه هایی همچون بازاریابی، مالی، مهندسی، فنی و اداری بر عهده بگیرد. همچنین شرکت مادر باید به مدیران شرکت های زیر مجموعه کمک کند تا با حضور در جلسات و دوره های آموزشی به عملکرد بهتر شرکت و ارزش آفرینی آنها کمک کنند. همچنین باید تخصص و میزان توانمندی کارکنان شرکت مادر نیز با توجه به استانداردهای حرفه ای مقایسه شود. در این صورت کارکنان شرکت مادر می توانند در زمینه خدمات بازنشستگی، تهیه و توزیع غذا و یا خدمات حفاظتی به کارکنان شرکت های زیر مجموعه کمک کنند.

• نفوذ توسعه ای

در این روش، شرکت های مادر سعی می کنند تا بر ترکیب فعالیت های کل شرکت های زیر مجموعه، تاثیر مطلوب بر جای بگذارند. به این معنا که شرکت مادر می تواند ترکیب واحدهای کسب و کار موجود در پورتفلیوی کل شرکت را تعیین کند. همچنین شرکت مادر می توانند برای خرید، فروش، تجزیه و یا ادغام شرکت های زیر مجموعه عمل کند و از این طریق ارزش آفرینی شرکت را افزایش دهد. شرکت مادر با شناسایی فرصت برای خرید ارزان در شرکت های زیرمجموعه، زمینه سودآوری و رشد در آینده را برای کل شرکت فراهم می کند و موجب افزایش قدرت رقابت آن در بازار می شود. 
در صورتی که چهار روش گفته شده، مد نظر قرار نگیرد، شرکت های زیر مجموعه متضرر می شوند که این امر نتایج نامطلوبی بر شرکت مادر خواهد داشت.